Laatste dagen op dushi Aruba

Toen volgden de laatste dagen op ons geliefde eilandje. Het was eigenlijk de bedoeling dat we lekker een hele week niets zouden doen, behalve genieten, relaxen, lekker eten etc. Oftewel de perfecte vakantie in eigen land ;-) hahaha. Je zou denken dat je na 3.5 jaar ondertussen beter zou moeten weten dat de laatste zaken regelen en afhandelen langer zou gaan duren dan het halve dagje dat we er voor hadden gecalculeerd… Uiteindelijk heeft Ser bijna de hele week ‘de laatste dingen’ op kantoor afgewerkt en hebben we het nog druk gehad met de belastingdienst, het pensioenfonds en ziektekostenverzekering. Tussendoor hebben we natuurlijk ook veel tijd doorgebracht met onze Aru-vriendjes en vriendinnetjes. We hebben eigenlijk een heel erg vroeg afscheidsfeestje gehouden nog voor we op cruise gingen, wat het natuurlijk niet minder gezellig maakte. En dan brak uiteindelijk toch die grote dag aan, waar we eigenlijk al een paar maanden enerzijds naar uit keken (om iedereen in Nederland weer terug te zien) maar ook erg tegenop zagen om afscheid te nemen van ons tweede huis en al het andere wat ons zo dierbaar is geworden. Een ultiem souvenir hebben we nog wel mee kunnen nemen, dat is onze enige echte meneer Tommiepoes. Ook dit ging overigens niet zonder slag of stoot. De dag voor we zouden vertrekken liet Mo het alarm afgaan in het huis van Esther, waar Tommie sinds we verhuisd waren, mocht logeren. Het beest schrok zo erg van het verschrikkelijke geluid (echt je laat alles vallen als je dat hoort) dat ie een dag pleite was. Gelukkig hebben we ‘m uiteindelijk weer gevonden en een dag later zat ie in z’n kooi klaar om de grote overtocht te maken. Helaas was de dame van Martinair niet goed gemutst (hoewel, volgens mij is dat een voorwaarde, als je bij een luchtvaartmaatschappij wilt werken) en probeerde nog even een stokje te steken voor de terugreis van Tommie. Ik denk dat ze ‘m zo leuk vond dat ze niet wilde dat die Arubaanse witte schone met die gekke Macamba’s mee zou gaan :-D. Volgens haar moest er per sé een bakje water mee in de kooi, terwijl we dat al drie keer eerder hadden gevraagd en toen hoefde het niet. Anyway, gelukkig was daar reddende engel Fian die Yvette ook af kwam zetten op de airport en die heeft onderweg nog een bakje pruimen bij een takstation gekocht, deze hebben we leeggemaakt en gevuld met water en toen was t goed….
Dit is waarschijnlijk het laatste verslag dat op deze website komt te staan, want het grote Aruba avontuur zit er nu echt op…. Iedereen bedankt voor alle reacties maar voor al de vriendschappen die al waren, maar ook die zijn gekomen!!! Lieve familie, vriendjes, vriendinnetjes, waar ook ter wereld, we houden van jullie, we love you, nos ta stimabo hopi!!!
De deur van de douane gaat open, de laatste keer door de slurf het vliegtuig in en het vliegtuig stijgt op van het mooiste eiland in de wereld!!!!