Bezoek, carnaval, verjaardag en vliegen
Door: Ser en Mo
11 Maart 2009 | Aruba, Oranjestad
Bezoek uit NL, carnaval, een dagje ouder en een vliegen boven one happy island.
In de afgelopen maand hebben de flappies weer veel meegemaakt. Nadat we weer voet op Arubaanse bodem hadden gezet na onze reis waren we niet lang alleen. Een paar dagen later werden we begroet door de gezusters Ankoné (mama Stella en tante Irene) kwamen heerlijk een paar dagen de zon opzoeken. Zoals gewoonlijk was het net kerst toen de dames de koffers openden en er allemaal cadeautjes links en rechts werden uitgedeeld, niks mis mee ;-) haha! We hebben samen met de dames weer lekker gerelaxt op de stranden, in de restaurants en zelfs nog samen met hen tijdens een barbecue aan het strand, het afscheid van Ser’s collega Bart gevierd (hoewel betreurd eigenlijk beter in die context past). Met een uitgerust lijf en bruin velletje zijn de dames weer tevreden huiswaarts gekeerd. Het was weer gezellig :-D!
Tijdens het bezoek van Mo’s moeder en haar tante was er ook geregeld contact met de thuisblijvers, waaronder Caro en Peet. Door alle enthousiaste verhalen over zon, zee, strand, cocktails, pastechi’s en nog meer van dat soort Arubaanse geneugten ;-) begonnen zij het gemis van de jaarlijkse trek richting het zonovergoten eiland toch wel te voelen. Tot nu toe zijn Caro en Peter namelijk elk jaar in de maand maart op het eiland te vinden om de verjaardagen van de zussen te vieren. Dit jaar zouden ze overslaan, maar dit is ze niet gelukt ;-) hahaha. Een paar uur nadat een aanbieding op het wereldwijde web gesignaleerd was, was de reis geboekt en weer een paar dagen later (1.5 week ofzo) stonden meneer en mevrouw weer met beide (witte ;-)) pootjes op dushi terra. Bon bini!!
Helaas waren ze er niet met de verjaardagen van de zussen (3 en 11 maart) maar wat wel leuk was, was dat ze een parade van Aruba’s 55 editie van het carnaval mee konden maken en daarbij ook alle gekte die dat met zich meebrengt. We hebben er natuurlijk al voldoende over verteld afgelopen jaren en ook het beeldmateriaal sprak waarschijnlijk voldoende tot de verbeelding, maar om het eiland op z’n voegen te voelen trillen door wat de parades met zich mee brengen…. dat kan je eigenlijk alleen maar meemaken door er een keer te zijn tijdens de carnaval. Het geluk was ook dat, omdat het de 55e editie was, de Arubanen nog grootser hadden uitgepakt dan anders. Dit was aan alles te merken, de trailers aan de kant van de boulevard waren extra mooi versierd (eentje sprong er extra uit, maar daar later meer over ;-) insiders weten waar we het over hebben), de groepen waren extra groot en nog mooier dan normaal uitgedost en er was nog meer aandacht voor op het eiland dan normaal. Mo heeft zelfs nog gefigureerd in een reclamespotje voor een bank, toevallig hadden ze opnames van vorig jaar van haar en Yvette tijdens de optocht, gebruikt voor hun reclame. Wel grappig, is weer es wat anders dan een reclame met een grote blauwe leeuw en Jan Mulder; twee schaars geklede dames voorzien van veel glitters en veren, die elk met een glas Bacardi in de hand over straat dansen :-D hahaha
Mo deed dit jaar ook weer mee, wel met een andere groep dan vorig jaar. De pakjes van de Dushi band Group, waren dit jaar nog veel meer uitgedost en ook professioneler dan het voorafgaande jaar. Ik zeg; take it to the next level ;-). Het enige nadeel was dat de organisatie weer om Arubaans te huilen was, wat in een notendop inhoudt: heeeeeeeeeeeeeeeeel veel geduld en veel loze afspraken, zodat Mo alle hulptroepen heeft moeten inzetten, in de vorm van Caro, Peter en Sergio en dit allen ten diensten van het pakje, dat op tijd af moest zijn voor de lighting parade van die avond in Oranjestad. Nogmaals hopi THANKS dushi’s!!! Door dit geweldige teamwork was Mo’s pakje toch nog net op tijd af onder andere door Caro die de veren aan de rok heeft gemaakt en de steentjes op het korset heeft geplakt en door Peter en Ser die als echte mannen weten hoe je een lijmpistool moet hanteren en de velen glitters en pailletten met mannelijke daadkracht, en doelgerichtheid in een record tempo op de kleding hebben bevestigd :-D. Helaas mensen, geen foto’s…. :-( hahaha In de tussentijd was Mo naar de visagist, ook iets dat dit jaar dus professioneler werd aangepakt. Het leek net een lopende barbiepop, compleet met appelwangetjes en nepwimpers. Maar op de foto’s mocht het resultaat er wezen.
Na het vertrek van Caro en Peet was het nog tijd voor twee andere parades (de dagparades van San Nicolas en Oranjestad). Deze heeft Mo, als een ware carnavalsveterane ;-) uit weten te lopen. Dit klinkt als ‘appeltje eitje’ maar ik kan je verzekeren; 5 uur dansen in de brandende zon met een enorme hoofdtooi op je bolletje en super hoge hakken aan is nog niet zo’n ‘kat in het bakkie’ (om dan toch maar even in de spreekwoorden te blijven ;-)). De schade is uiteindelijk beperkt tot een verbrande hoofdhuid en ongeveer 6 blaren aan de voeten :-D hahaha!!
Even terugkomend op de wagen (trailers) aan de kant van de weg. Een daarvan was van een clubje PwC’ers, waaronder Sergio. Zij hadden elk wat vrienden, familie of kennissen uitgenodigd op de door hun gehuurde trailer. Maar deze moest van tevoren nog wel even gepimpt worden en ook dit staaltje versierkunst is mede door de hulp van Ser en Peter een daverend succes geworden (zie foto’s).
Verder hebben Caro en Peter samen met Ser gebruik mogen maken van het aanbod van Anne (werkgever van Mo) om in zijn vliegtuig een rondje boven het eiland te vliegen. In een uur tijd zijn ze het hele eiland rond gevlogen op een hoogte van zo’n 300-600 meter waardoor je op gegeven moment zelfs alle contouren van het eiland kon zien. Het was een leuke manier om Aruba op deze wijze te bekijken. En ook nog even complimenten over het vlieg- en vooral landwerk van onze privépiloot Anne :-D!
Tot slot mocht Mo op 3 maart Mo weer de kaarsjes uitblazen, aangezien zij de mooie leeftijd van 28 heeft bereikt. Gezien de huidige recessie is besloten om dit jaar geen groot feest te organiseren op het strand, maar om gezellig met z’n 2-en romantisch te gaan dineren op het strand. Ser had van de gelegenheid gebruik gemaakt om als verrassing een restaurant te kiezen en hij had gekozen voor “the old man and the Sea”. We waren er nog niet geweest en het was een goed keuze want Mo’s lieve vriendje had de mooiste plek, meteen aan het (zee)water gereserveerd :-D Ahhhhhhh!!! Zo hebben we de dag die in het teken stond van lieve telefoontjes, verrassende verjaardagspakketten met heet nieuws (you know what I mean ;-)) en kaartjes en cadeautjes, goed afgesloten en zal de volgende verjaardag weer onder koudere omstandigheden plaatsvinden……
Lieve groetjes voor iedereen!!
Ser en Mo
In de afgelopen maand hebben de flappies weer veel meegemaakt. Nadat we weer voet op Arubaanse bodem hadden gezet na onze reis waren we niet lang alleen. Een paar dagen later werden we begroet door de gezusters Ankoné (mama Stella en tante Irene) kwamen heerlijk een paar dagen de zon opzoeken. Zoals gewoonlijk was het net kerst toen de dames de koffers openden en er allemaal cadeautjes links en rechts werden uitgedeeld, niks mis mee ;-) haha! We hebben samen met de dames weer lekker gerelaxt op de stranden, in de restaurants en zelfs nog samen met hen tijdens een barbecue aan het strand, het afscheid van Ser’s collega Bart gevierd (hoewel betreurd eigenlijk beter in die context past). Met een uitgerust lijf en bruin velletje zijn de dames weer tevreden huiswaarts gekeerd. Het was weer gezellig :-D!
Tijdens het bezoek van Mo’s moeder en haar tante was er ook geregeld contact met de thuisblijvers, waaronder Caro en Peet. Door alle enthousiaste verhalen over zon, zee, strand, cocktails, pastechi’s en nog meer van dat soort Arubaanse geneugten ;-) begonnen zij het gemis van de jaarlijkse trek richting het zonovergoten eiland toch wel te voelen. Tot nu toe zijn Caro en Peter namelijk elk jaar in de maand maart op het eiland te vinden om de verjaardagen van de zussen te vieren. Dit jaar zouden ze overslaan, maar dit is ze niet gelukt ;-) hahaha. Een paar uur nadat een aanbieding op het wereldwijde web gesignaleerd was, was de reis geboekt en weer een paar dagen later (1.5 week ofzo) stonden meneer en mevrouw weer met beide (witte ;-)) pootjes op dushi terra. Bon bini!!
Helaas waren ze er niet met de verjaardagen van de zussen (3 en 11 maart) maar wat wel leuk was, was dat ze een parade van Aruba’s 55 editie van het carnaval mee konden maken en daarbij ook alle gekte die dat met zich meebrengt. We hebben er natuurlijk al voldoende over verteld afgelopen jaren en ook het beeldmateriaal sprak waarschijnlijk voldoende tot de verbeelding, maar om het eiland op z’n voegen te voelen trillen door wat de parades met zich mee brengen…. dat kan je eigenlijk alleen maar meemaken door er een keer te zijn tijdens de carnaval. Het geluk was ook dat, omdat het de 55e editie was, de Arubanen nog grootser hadden uitgepakt dan anders. Dit was aan alles te merken, de trailers aan de kant van de boulevard waren extra mooi versierd (eentje sprong er extra uit, maar daar later meer over ;-) insiders weten waar we het over hebben), de groepen waren extra groot en nog mooier dan normaal uitgedost en er was nog meer aandacht voor op het eiland dan normaal. Mo heeft zelfs nog gefigureerd in een reclamespotje voor een bank, toevallig hadden ze opnames van vorig jaar van haar en Yvette tijdens de optocht, gebruikt voor hun reclame. Wel grappig, is weer es wat anders dan een reclame met een grote blauwe leeuw en Jan Mulder; twee schaars geklede dames voorzien van veel glitters en veren, die elk met een glas Bacardi in de hand over straat dansen :-D hahaha
Mo deed dit jaar ook weer mee, wel met een andere groep dan vorig jaar. De pakjes van de Dushi band Group, waren dit jaar nog veel meer uitgedost en ook professioneler dan het voorafgaande jaar. Ik zeg; take it to the next level ;-). Het enige nadeel was dat de organisatie weer om Arubaans te huilen was, wat in een notendop inhoudt: heeeeeeeeeeeeeeeeel veel geduld en veel loze afspraken, zodat Mo alle hulptroepen heeft moeten inzetten, in de vorm van Caro, Peter en Sergio en dit allen ten diensten van het pakje, dat op tijd af moest zijn voor de lighting parade van die avond in Oranjestad. Nogmaals hopi THANKS dushi’s!!! Door dit geweldige teamwork was Mo’s pakje toch nog net op tijd af onder andere door Caro die de veren aan de rok heeft gemaakt en de steentjes op het korset heeft geplakt en door Peter en Ser die als echte mannen weten hoe je een lijmpistool moet hanteren en de velen glitters en pailletten met mannelijke daadkracht, en doelgerichtheid in een record tempo op de kleding hebben bevestigd :-D. Helaas mensen, geen foto’s…. :-( hahaha In de tussentijd was Mo naar de visagist, ook iets dat dit jaar dus professioneler werd aangepakt. Het leek net een lopende barbiepop, compleet met appelwangetjes en nepwimpers. Maar op de foto’s mocht het resultaat er wezen.
Na het vertrek van Caro en Peet was het nog tijd voor twee andere parades (de dagparades van San Nicolas en Oranjestad). Deze heeft Mo, als een ware carnavalsveterane ;-) uit weten te lopen. Dit klinkt als ‘appeltje eitje’ maar ik kan je verzekeren; 5 uur dansen in de brandende zon met een enorme hoofdtooi op je bolletje en super hoge hakken aan is nog niet zo’n ‘kat in het bakkie’ (om dan toch maar even in de spreekwoorden te blijven ;-)). De schade is uiteindelijk beperkt tot een verbrande hoofdhuid en ongeveer 6 blaren aan de voeten :-D hahaha!!
Even terugkomend op de wagen (trailers) aan de kant van de weg. Een daarvan was van een clubje PwC’ers, waaronder Sergio. Zij hadden elk wat vrienden, familie of kennissen uitgenodigd op de door hun gehuurde trailer. Maar deze moest van tevoren nog wel even gepimpt worden en ook dit staaltje versierkunst is mede door de hulp van Ser en Peter een daverend succes geworden (zie foto’s).
Verder hebben Caro en Peter samen met Ser gebruik mogen maken van het aanbod van Anne (werkgever van Mo) om in zijn vliegtuig een rondje boven het eiland te vliegen. In een uur tijd zijn ze het hele eiland rond gevlogen op een hoogte van zo’n 300-600 meter waardoor je op gegeven moment zelfs alle contouren van het eiland kon zien. Het was een leuke manier om Aruba op deze wijze te bekijken. En ook nog even complimenten over het vlieg- en vooral landwerk van onze privépiloot Anne :-D!
Tot slot mocht Mo op 3 maart Mo weer de kaarsjes uitblazen, aangezien zij de mooie leeftijd van 28 heeft bereikt. Gezien de huidige recessie is besloten om dit jaar geen groot feest te organiseren op het strand, maar om gezellig met z’n 2-en romantisch te gaan dineren op het strand. Ser had van de gelegenheid gebruik gemaakt om als verrassing een restaurant te kiezen en hij had gekozen voor “the old man and the Sea”. We waren er nog niet geweest en het was een goed keuze want Mo’s lieve vriendje had de mooiste plek, meteen aan het (zee)water gereserveerd :-D Ahhhhhhh!!! Zo hebben we de dag die in het teken stond van lieve telefoontjes, verrassende verjaardagspakketten met heet nieuws (you know what I mean ;-)) en kaartjes en cadeautjes, goed afgesloten en zal de volgende verjaardag weer onder koudere omstandigheden plaatsvinden……
Lieve groetjes voor iedereen!!
Ser en Mo
-
12 Maart 2009 - 11:01
Eva:
Leuk verhaaltje weer hoor, begint nu bij mij ook wel te kriebelen maar ik zal jullie met rust laten ;-). Mogen jullie het avontuur met z'n tweeen afsluiten!
De hangmat hangt nog steeds gelukkig. Niet voor niets een half uur in de Arubaanse Gamma staan kijken welke bout het sterkste was....
XXXXX -
12 Maart 2009 - 11:12
Roy:
das andere carnaval beters als hier met die hoempapa muziek -
12 Maart 2009 - 11:25
Bart:
Mooie foto's hoor Sergio "Corbijn" Jacobs. Ik had het zelf niet beter gekund.
-
12 Maart 2009 - 14:18
Angela:
Hey lieverds!
Lovely story:D En wat een foto's, geweldig!
Zo te lezen een fijne verjaardag gehad, wat een romanticus die ser ;) -
14 Maart 2009 - 09:39
Anneloes:
Leuk, leuk, leuk!
Ben toch wel blij dat onze optocht maar twee en een half uur duurt en dat ik platte schoenen aan mocht ;-)
Liefs! -
14 Maart 2009 - 22:54
Nadia:
Zucht......
-
16 Maart 2009 - 13:48
Jeroen:
Wat geweldig weer! Ik ben echt een loser dat ik nog niet ben langsgeweest met Elisa, maar het zit er gewoon ff niet in :S
Maar al met al weer super mooie verhalen en echt onwijs vervelende foto's. Ser bedankt voor de mooie commentaren. Dat zussie van Snackie mag er cker wel wezen, hahaha
Nou ayo en tot snel!
Kus,
Jeroen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley