The Friendly Island: Sint Maarten

Bezoek aan “the friendly island” Sint Maarten

Op woensdag 4 november zijn Ser en Mo in alle vroegte opgestaan om zich te laten afzetten door Dieter (collega van Ser) op het vliegveld van Aruba (thanks weer Dieter!!!!). Om 06.00 uur stonden zij met kleine oogjes voor de balie om de koffers te laten inchecken voor de vlucht naar Curaçao met als eindbestemming Sint Maarten ( of Sint Martin zoals de Fransozen het noemen). Het inchecken gaat relatief snel, want er zijn maar 30 zitplaatsen in het vliegtuigje van de maatschappij DAE (Dutch antilles express). Nadat de koffers zijn afgegeven begeven Ser en Mo zich richting de douane voor de gebruikelijke paspoort controle. Tot grote verbazing van S&M bleek er niemand van het douane personeel aanwezig. Na ruim 70 minuten wachten (zonder een mededeling van het vliegveld of iets dergelijks) voor de gesloten deuren van de airport kwam een douanier rustig aanwandelen ‘bon dia’, met een krantje onder zijn rechterarm en broodtrommel in de andere hand en keek slaperig om zich heen. Hij keerde weer om liep zonder iets te zeggen weg!!!!! Daar sta je dan te balen en te zweten ( het was weer eens belachelijk warm en benauwd die dag!!!) met een gevoel van @#&%!!!!!! I LOVE ARUBAANSE AMBTENAREN!!!!! Hier ga je nooit aan wennen!! Pas toen de piloten van onze vlucht ook niet naar hun vliegtuig konden, werd er actie ondernomen, waarna we dan eindelijk richting onze vlucht konden. Ready for take-off :-D!!

Na een korte vlucht van 30 minuten landen S&M op Hato airport (Curaçao). Rond slenteren en ontbijten op het vliegveld was niet mogelijk, want de vlucht naar Sint Maarten zou over slechts 20 minuten vertrekken. Ser en Mo gingen weer in topspeed met 2 zware trollies (vol met werkdossiers van Ser + een laptop) richting de andere gate. In de verte zagen zij al een groot gezelschap staan voor de gate naar SXM (=Sint Maarten) allemaal strak in het pak. Dat is vreemd, want in de Cariben zie je nauwelijks mannen in 3-delige pakken rondlopen. Het was een delegatie uit Nederland van het CDA met als aanvoerder de weledelgestrenge heer dr. Hirsh Ballin ( de minister van Justitie) :-D hahahahahah. Een tip wil ik de heren bij deze geven; pas je eens aan de omgeving waar je bent!!! De heren zie ik dus graag in het volgende Caribische pak: een kleurig Hawaï overhemd (lees; foute kleur met palmbomen of iets dergelijks ;-)), een zandkleurige bermuda-broek, hoog opgetrokken witte sportsokken + bijbehorende witte New Balance sportschoenen of sandalen :-D ( de Amerikaanse toeristen look hahahah). Na ruim een uur vliegen werden de eerste Bovenwindse eilanden ( dit is nog een term uit de WIC periode) zichtbaar. Het eerste wat opvalt is de vorm en de kleur van deze eilanden. Vanuit het vliegtuig zie je eigenlijk alleen maar grote groene bergen. Dit in tegenstelling tot de Benedenwindse eilanden ( lees de Aruba, Bonaire en Curaçao), die op een paar pukkels in het landschap, zo plat als een dubbeltje zijn . Een grote verschil is ook de taal welke wordt gesproken op St. Maarten. Voor de komende dagen beschikten S&M over een auto welke was gereserveerd door PWC. Ser diende deze op te halen bij het vliegveld. Een medewerker van het autobedrijf legde alles uit in een absoluut niet te verstaan soort Bob Marley-achtig Engels wat blijkbaar heel veel wordt gesproken op SXM (klinkt trouwens wel erg grappig) :-D. Ser beantwoorde alle vragen met: JAhhh mang, okay man!!!! Hahahahah. Uiteindelijk is het met extra gebarentaal de communicatie redelijk vlot verlopen. Het is duidelijk, hier spreken ze geen Papiamento, Nederlands of normaal Engels!!!

Het volgende grote verschil met de ABC eilanden is de infrastructuur en het bijbehorende verkeer. Wat een drama op St. Maarten, het leek wel de bekende A2 snelweg uit Nederland. Alleen maar file rijden. Al kruipend zijn we dus richting de Franse kant gereden, want daar verbleven we in het Westin Hotel. Voor degene die nog nooit van Sint Maarten hebben gehoord; het is een eiland in de Cariben en bestaat uit 2 landen namelijk Nederland en Frankrijk. Het zuidelijke gedeelte van het eiland is Nederlands grondgebied en het noordelijke gedeelte is een echte provincie van Frankrijk. Daar is dus alles in euro’s geprijsd ( voor ons dus belachelijk duur!!!) en gelden dus de Franse wetten en regels (er rijdt dus ook de Gendarmerie rond in Renault busjes/auto’s). De heer Holleeder weet hier alles van na zijn arrestatie van de Heineken zaak.

De eerste 2 dagen van het verblijf heeft Ser gewerkt op kantoor PwC. Dit was in eerste instantie de reden van het bezoek aan het eiland. Over de uitgevoerde werkzaamheden ga ik jullie niet lastig vallen, want ik ben bang dat een aantal lezers het niet zal begrijpen of het simpelweg ontzettend saai vinden………. (zoals bijvoorbeeld mijn wederhelft hahahahah, zzzzzzzzzz zegt Mo ;-))

Na 2 dagen hard werken was het dus tijd voor een mini vakantie. Gedurende deze dagen hebben we ons goed vermaakt op het eiland. De eerste vrije dag is Ser gaan duiken. Dit was een speciale duik die slechts eenmaal per week wordt gedaan. Het betrof een duik op 20 meter diepte met haaien ( Caribbean reefsharks, zie de link voor meer informatie http://en.wikipedia.org/wiki/Caribbean_reef_shark uiteraard zonder een kooi. Voorafgaand aan de duik wordt een briefing gehouden. Kort samengevat in het Nederlands. Je mag de haaien niet aanraken en je moet rustig op de bodem blijven liggen. De duikspot ligt ten zuidwesten van St Maarten en behoorlijk ver uit de kust. Vlak voor de duik kreeg Ser ook de mededeling dat er geen duikpakken aanwezig waren en dat wit de favoriete kleur is van de grijze onderwater vrinden. Daar sta je dan in je witte zwembroek en dito t-shirt :-(!!!! Balen dus……..Ach ja dan maar gewoon toch zonder duikpak de zee inspringen...
Ik ging langzaam langs een lijn naar beneden en zag ik de verte al een enorme haai alleen rondzwemmen. Mijn hart begon al sneller te kloppen en in je hoofd wordt de bekende tune van de film Jaws afgespeeld ;-). Eenmaal aangekomen op de duikspot wemelde het van de haaien!!!!! De haaien zwemmen langs, over, achter je. Je kunt ze niet allemaal in de gaten houden!!! Alle duikers liggen in een halve cirkel op de bodem vasthoudend aan een stuk beton vanwege de stroming. In het midden van de cirkel zal de duikinstructeur, voorzien van een maliënkolder duikpak, de haaien door middel van een ijzeren satéstok gaan voeren. De eerste minuten tijdens de duik scheet ik in mijn mooie maagdelijk witte zwembroek van angst :-D haha. Ze zeggen wel eens ‘ik scheet 7 kleuren’ maar een regenboog was er niets bij :-D. De haaien variëren qua lengte van 1,5 – 2,5 meter. Met name de 2 vrouwtjes ( heb ik mij later laten vertellen door duikinstructeur) waren bijna 2,5 meter lang!!!!!
Als de instructeur deze dame gaat voeren vlak voor je neus en je ziet de bek opengaan met enorme tanden waarin je gemakkelijk een basketbal kunt laten verdwijnen…..WOW, dat is echt mega indrukwekkend. De haaien bewegen heel erg sierlijk en rustig door het water, dat is schitterend om te zien. Echter zodra de voerpot wordt geopend dan worden de haaien heel erg enthousiast en gaan ze sneller zwemmen. Als je dit spektakel (het voeren van haaien) op ongeveer halve meter afstand mag aanschouwen dan voel je je heeeeeel erg klein en kwetsbaar. Dit was veruit de angstigste en spannendste duik die ik tot nu heb gemaakt. Waarschijnlijk zie je mijn nagels nog steeds in het betonblok staan waar ik mezelf aan heb vastgehouden :-D!!! Hahahahah
Diep respect voor de duik instructeur en voor deze prachtige wezens. Helaas heb ik geen foto’s van dit unieke moment, maar ik heb wel een video hierover op you tube gevonden zie bijgaande link: http://www.youtube.com/watch?v=s5Ueyng7BfQ.

Verder hebben we uiteraard het franse deel van het eiland verkend. Op zich op de taal uiteraard en dus andere naambordjes, niet veel verschil met het Nederlandse gedeelte. Toch wel vreemd dat ze hier dan allemaal Frans spreken, of Engels met het welbekende ‘Alo alo’ accent :-D haha. De laatste twee dagen hebben in het teken gestaan van vliegtuigspotten. Jaja, u leest het goed, we zijn twee nerds wat dat betreft, maar als je ziet hoe hier de vliegtuigen aan komen vliegen…… whooooow!!! Voor de mensen die op ons dushi isla zijn geweest; Havana beach is er niets bij!!! We kunnen er wel meer over schrijven maar foto’s zeggen in dit geval meer!!! Even voor de duidelijkheid; we hebben niet gephotoshopt met deze coole pica’s!! Of een filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=zAfQwDizpRo .Een ander fenomeen dat zich op dit Maho beach voltrok waren de vele thrillseekers die speciaal kwamen als er een Boeing 747 op ging stijgen. De enorme ‘jet blast’ bij het opstijgen voel je wel, als je ongeveer 80 meter recht achter zo’n joekel staat….. Vele mensen proberen hun krachten te meten met deze vliegende reuzevogels, enkelen blijven echter op de been, want bijna iedereen beland een paar meter verder in de zee, hahaa :-D zie http://www.youtube.com/watch?v=UbZUsMt28-0&feature=related
Na twee dagen spelen in het zand, kan ik je vertellen dat je overal zand terug vind ;-) hahaha. Kort samengevat: voor de spotters onder ons; SPOTTERSPARADISE ;-) hahaha

Even een korte update wat betreft de terugkeer: as vrijdag 20 november is onze laatste werkdag en volgende week dinsdag zullen de mannen van Caribbean Moving Service onze spulletjes weer inpakken en klaar maken voor de toch over zee richting Rotterdam. Donderdag 26 november vliegen we dan via Curaçao en St. Maarten naar Puerto Rico waar we op de cruiseboot stappen. Daarna gaan we nog even shoppen in Miami, waarna we op 14 december weer voor een paar daagjes op Aruba zullen zijn. 20 december vertrekken we dan voorgoed naar Hulanda…. Zowel :-D als :-(….
Lieve mensen, Thanks weer voor het lezen en de comments!!

Ayooooo
Ser en Mo