Weekendje weg naar Bonaire

Weekendje weg!!!!

Vrijdagmiddag snel ff de laatste zaken afronden op kantoor, want er is namelijk een mini vakantie gepland en deze gaat dit keer naar het laatste eiland welke S&M nog niet hebben bezocht van de ABC eilanden. Dat is namelijk “divers’ paradise” Bonaire. Gelukkig dienden Ser en Mo zich dit keer niet ruim 2 uur voor vertrek te melden op het vliegveld, want de reis betrof een private flight. Een van de werkgevers van Mo heeft naast zijn normale rijbewijs ook een vliegbewijs (lees; vliegbrevet) en is ook mede-eigenaar van een Cessna propeller vliegtuig (beschikt over 6 zitplaatsen). Dus even snel door de douane, stempels in het paspoort laten zetten, vliegtuig inladen met de bagage en toestemming aan de verkeerstoren vragen om te mogen vertrekken. Het avontuur gaat beginnen :-D!!! Maar voordat je gaat vliegen dien je eerst een checklist af te werken. Zodra deze is afgewerkt en de verkeerstoren permissie heeft verleend wordt nog eenmaal gecheckt en daarna volgas de lucht in. De eerste paar honderd meter tijdens de klim is het vliegtuig een beetje onrustig, maar op een hoogte van 5000 ft ( ongeveer 1,6 km) is hiervan niks meer te merken. Met een kruisnelheid van 110 mijl per uur ( ongeveer 175 km/u) vliegen we richting het Oosten voorbij Curaçao naar Bonaire.
Na een vlucht van een uurtje landen we veilig op het vliegveld van Bonaire. Normaal klappen S&M nooit voor piloten na een landing, maar in dit geval hebben we met zijn allen heel hard geapplaudisseerd voor Anne (our captain) :-D.

Bonaire is qua oppervlakte anderhalf keer groter dan Aruba, maar het aantal inwoners bedraagt slechts ongeveer 11.000 in vergelijk tot de ruim 110.000 op Aruba. Eigenlijk bestaat Bonaire uit 2 eilanden. Klein Bonaire is een klein koraaleilandje voor de kust van Bonaire welke onbewoond is. Het eerste wat meteen opvalt is de enorme rust en de hoeveelheid auto’s op de weg (bijna niets dus ;-)). Op hele eiland is geen verkeerslicht te vinden!!! De hoofdstad waar tevens ook het vliegveld zich bevindt heet Kralendijk. Vakantiegangers die gek op duiken zijn en houden van rust zullen Bonaire een paradijs op aarde vinden!!!! In de drie dagen op Bonaire hebben we heerlijk gegeten en uitgerust. De eerste dag hebben een rondrit op Noord-Bonaire gemaakt en de tweede dag een rondrit op Zuid-Bonaire. Op zaterdagochtend zijn we vanuit Kralendijk gereden richting het Noorden. Onderweg zijn we gestopt bij een stukje strand. Uiteraard hebben we daar de onderwaterwereld verkend. De flora en fauna onder de zeespiegel is op Bonaire mooier dan op Aruba. De hoeveelheden soorten vis en koraal is schitterend te noemen en relatief dicht bij de kust. Vooral de snorkelplaats/duikplaats “1000 steps” bezit prachtig koraal. Vanuit daar zijn we doorgereden naar het Gotomeer. Dit is een zoutwatermeer waar groepen prachtige roze flamingo’s leven. De volgende stop was het natuurpark Washington Slagbaai. Helaas konden we dit park niet bezoeken in verband met werkzaamheden aan de wegen. Op aandringen van de Bonaireaanse parkopzichter hebben we besloten om niet verder te rijden met onze Mitsubishi Lancer. Een stevige 4x4 jeep was noodzakelijk volgens hem. Helaas pindakaas!!! Toen zij we maar doorgereden naar de volgende toeristische plek en tevens de oudste stad van Bonaire genaamd Rincon. Dit is een piepklein ingeslapen dorpje waar helemaal maar dan ook helemaal niets te beleven is en de tijd heeft stilgestaan. Na een korte drinkpauze zijn we doorgereden richting Kralendijk.
De volgende dag (zondagochtend) zijn we wederom vroeg vertrokken richting het Zuiden. In dit gebied wonen veel mensen met een dikkere portefeuille. Een van de bekendste NL-ers is mister “mini playback show” aka Henny Huisman ;-). Hij bezit een prachtig groot oud koloniaal pand in vrolijke warme Caribische kleuren geschilderd. Nadat wij een kopje koffie bij hem hadden gedronken (grapje) zijn we doorgereden naar de zoutpannen. Tegenwoordig is de winning van zout in handen van een Amerikaans bedrijf genaamd Cargill Salt. Echter de handel is eeuwen lang in handen geweest van de Nederlanders. De sporen hiervan zijn nog duidelijk zichtbaar in de vorm van slavenhuisjes en obelisken welke naast de zoutpannen zijn gebouwd door de slavenmeesters. De huizen zijn piepkleine onderkomens waar de slaven vroeger leefden en sliepen. De obelisken waren geschilderd in de kleuren van de Nederlandse vlag. Elke kleur was gekoppeld aan de dikte (lees; grofheid) van het zout. Voor de schippers was dan duidelijk vanaf zee te zien waar ze voor anker dienden te gaan om hun vracht (en soort zout) op te halen. In die tijden werd alles door slaven uitgevoerd van de winning van zout tot en met het beladen van de Hollandse schepen. Onder erbarmelijke omstandigheden moeten die mensen vroeger gewerkt en geleefd hebben!!!!! Tegenwoordig wordt alles uitgevoerd door machines. Dus als je de volgende keer zout over je friet gooit kan dit misschien wel afkomstig zijn van Bonaire!!!
Vanuit de zoutpannen zijn we doorgereden richting een van de laatst overgebleven broedplaatsen van de regio van de Caribische flamingo. Dit is een beschermd natuurgebied van 55 ha groot. De enige voorwaarden waaraan een uitstekende broedplaats moet voldoen zijn het volgende; heel veel rust en voedsel (pekelorganismen). Aangezien aan beiden wordt voldaan is de populatie Caribische flamingo’s enorm. Het is een prachtig spektakel om te zien zoveel roze grote vogels!!!! Helaas zijn ze ook heel schuw, waardoor het moeilijk is om ze van dichtbij (zonder telescooplens ;-)) vast te leggen. Mo heeft toch een poging ondernomen om dichterbij te sluipen, maar een kapotte teen en menig wazig foto later, gaf ze het op en moeten jullie het doen met de beste uit deze reeks. (misschien lag het ook aan de felgekleurde kleding waardoor mevr. Fotograaf niet echt opging in het landschap ;-)).
Na aanschouwing van dit prachtige fenomeen zijn de 4 vreemde vogels richting Kralendijk gevlogen met hun Japannertje. Voordat zij terugvlogen naar Aruba is nog een stop gemaakt bij een echte Hollandse snackbar ( met de juiste mayo en dito curry, mmmmmm). Dat was weer eens ouderwets een vette bak friet met frikadellen, bamischijven e.d.. Jammie, dat missen we toch een beetje op Aruba.

Samenvattend Bonaire is een compleet ander eiland dan Aruba of Curaçao. Alle eilanden bezitten een eigen karakter. De flora en fauna, drukte en snackbarren!!!!! Hahahah
Hierbij willen wij de familie Postma nogmaals bedanken voor het leuke weekendje op Bonaire en in het bijzonder gezagvoerder Anne.

Het volgende bezoek heeft de vliegtickets reeds geboekt voor 8 juni aanstaande. De familie Braam zullen we dan voor het eerst ontvangen op Aruba.

Bedankt voor het lezen en alvast bedankt voor de reacties.

Ayo

S&M